YENİŞEHİRLİ AVNİ (1827 – 1884)İstanbul Yenişehir’de doğdu. Hayalı sıkıntılarla geçti. İçe dönük bir kişi olan Avni, şöhretten pek hoşlanmamış, sessiz yaşamıştır.Şiirlerini toplayan bir Divan’ı vardır. Divanının dışında en önemli eseri, Mevlânâ’nın mesnevisinden çevirdiği, “Mesnevi Tercümesi”dir.

GAZEL

Dâ’imâ bir kâfirin destinde dil-âzürdeyim
Müslümanlar rahm edin zîra garib ellerdeyim

Ey sehâb-ı merhamet Allah için bir katre su
Toprağından nâr-ı hasret berk urur bir yerdeyim

Mihr-i rüstâhîzden sûzendeter bir vech için
Matla’-ı subh-ı kıyâmetden beter bir derdeyim

Kabza-i ihsan ile Allah kaldırsın beni
Hod-be-hod âyîne-i ümmîdim üzre perdeyim

 Vakf-ı zülfüm Avniyâ mümkin mi cem’iyyet bana
Mescid-i vîrân-ı aşkım kişver-i kâfirdeyim

(Kelimeler : Kafir : Müslüman olmayan. (Şiirde sevglii yani eziyet eden anlamında), dil : Gönül, özür : Yaralı, rahm etmek : Acımak, zira : Çünkü, sehâp : Bulut, katre : Damla, nâr : Ateş. hasret : özlem, berk : Şimşek, mihr : Güneş, vech: Yüz. matla : Başlangıç, subh : Sabah, hod-be-hod : Kendim, kişner-i kâfir : Kâfir ülkesi.)

GAZEL

Âteş-i âhımla yandı bağlar gülzârlar
Gömgök oldu dûd-ı feryadımla sünbiilzârlar

Hey ne kâfirsin ki bir mekrinle nâ-bûd oldu hep
Tevbeler teşbihler tâ’atlar istiğfarlar

Öyle bir mecnûn-ı zâr ol vâdi-i hasrelde kim
Aks-i bâng-i silsilenle inlesin kûhsârlar

Âblar dûlâblar yek-digerinden âh eder
Birbirinden müşteki mağdurlar gaddarlar

Avniyâ şimdi harâb-âbâd-ı hâk içre yatar
Kârgâh-ı dehri ta’mîr eyleyen mi’mûrlar

(Kelimeler : gülzâr : Gül bahçesi, dûd : Duman, feryâd : Çığlık, mekr : Hile. nâ-bûd : Yok olmak, mecnûn-ı zâr : Ağlayan Mecnûn. Kûhsâr : Dağlar, âb : su. müşteki: Şikâyetçi, dehr: Dünya.)