ORHAN VELÎ KANIK(1914 – 14 Kasım 1950)
Ankara, Gazi Lisesi’ni bitiren Orhan Veli, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Felsefe Bölümü’nde bir süre okudu. P.T.T. Müdürlüğü‘nde ve Millî Eğitim Bakanlığı‘nda memur olarak çalıştı. 1947 yılında memuriyetten ayrılarak “Yaprak” dergisini çıkardı. Bohem yaşayışı ve eğlence düşkünlüğü yüzünden çok yıpranan şair, 36 yaşında beyin kanamasından öldü.
Şiirde yapmayı tasarladığı değişikliklerle ilgi ve merak uyandıran Orhan Veli, ilk defa Türk şiirinin hakim unsuru olan “müzikalite” yi sarsan şair oldu. Şairane anlatım biçimini yok etmek istediyse de bunu tam olarak uygulayamadı. Şiire eskisinin yerine yumuşak bir ironi ve hüzünlü bir şairânelik getirdi. Garip adlı şiir kitabının önsözünde şiirde ölçü, kafiye ve mecazı gereksiz bulduğunu açıkladı. İstiare, mübalağa gibi sanatların hayal zenginliğini reddetti. Düz ve dolaysız bir anlatımla “anlam”ı şiirin temeli olarak kabul etti.

 “Şiirin görevi gördüklerini olduğu gibi süslemeden vermektir, tabiat zaten harikulade olduğu için onu yapmacık süslerle bezemek anlamsızdır” görüşünü savundu. Çıkardıkları ortak şiir kitabının adına atfen “Garipçiler” olarak tanınan Melih Cevdet Anday ve Oktay Rifat Horozcu ile birlikte Orhan Veli Kanık, bu görüşleri ileri sürdükten bir süre sonra yön değiştirdi. 1946’dan sonra yazdıkları şiirlerde benzetme ve istiarelere yer verdi. Mizahtan uzaklaşarak lirik öğeler kullandı. Biçim vasıtasıyla düşünceyi yoğunlaştırdı. Çeşitli çarpıcı buluşlar ve hayal unsurlarını tekrar şiirlerine aldı. ancak “Garip” tarzı şiir daha uzun süre etkisini sürdürmeye devam etti. Buna rağmen sözü edilen ilk üç şair dışında bu alanda kalıcı ve başarılı şairler yetişmedi.Şiirde bir sınıf ideolojisinin savunulmasına ve bireyciliğe karşı çıkan Orhan Veli, şiirinde sıradan insanları, onların gündelik ve derinliksiz hayat parçalarına anlattı. Bazı şiirlerinde kendisini yerine koyduğu silik ve avare adamı konuşturdu. Onun şiirinde anlatılan insanların manevî ıztırapları, felsefî tasaları, önemli tutkuları ve idealleri yoktur. Şiirindeki insanlar da kendisi gibi dünyaya, tabiata ve insana hayrandır, mutluluğu küçük şeylerde aramaktadır.

Orhan Veli’nin şiir kitapları şunlardır : Garip (iki arkadaşıyla ortak, 1941), Garip (Yalnız kendi şiirleri 1945), Vazgeçemediğim (1945), Destan Gibi (1946), Yenisi (1947), Karşı (1949). Nesirleri Denize Doğru (1970) adlı kitapta toplanan şairin Nasrettin Hoca Hikâyeleri (1949) ve La Fontaine’nin Masalları (1943) adlı iki manzum eseri daha vardır.