Sahi, 1995’te yayınlanmış “Ares Harikalar Diyarında” adlı bir romanınız var. Sonrasında neden roman yazmadınız?

Galiba insan 50-60 yaşlarına kadar sinemayla ilgili yapmak istedik­lerini yapmalı. Çünkü yönetmenlik çok yoğun fiziksel enerji gerektiriyor. Henüz enerjim varken sinema alanında hareket edeceğim.

Nokta minimalist bir film. Neden böyle?

Çağımızda bir gürültü ve görüntü kirliliği yaşıyoruz. Sinemada, özellikle Amerikan sinemasında da bu görüntü karmaşası, kirlilik hâkim. Buna iki türlü karşılık verilebilir. Ya onlarla kıyasla minimalist filmler ya­pacaksınız ya da farklı bir yapı kuracaksınız. Minimalizmin bu anlamda önemli bir fonksiyonu var.

Son dönemde oryantalist gözü okşayacak filmler yapılıyor. Si­zin filminizde böyle bir yön yok.

Elbette yok! Bu, büyük bir tuzak! Oryantalist yaklaşıma girerseniz kendinizi hamamlarda, saraylarda, egzotik bahçelerde bulursunuz. Batılı talebi karşılamak üzere film yapmayı doğru bulmuyorum. Yabancılar bizden ya egzotik filmler ya da sokaklarda karılarını döven adamlara dair mi­nimalist filmler yapmamızı bekliyorlar. Bunları yapmak, esas meseleyi ıskalamak anlamına gelir. Başkalarının taleplerini karşılamak için film yapan kimse, kendine ihanet ediyor demektir. “Otantik temsil” meselesi önemli. Yani “Biz içinde yaşadığımız çağı ve kültürü nasıl temsil edebiliriz?” sorusunun cevabını aramakta yarar vardır.

Entelektüel yönetmen olarak tanınıyorsunuz. Nedir bu?

Okumaktan, yazmaktan hoşlanıyorum. Filmlerimde yüksek beklentileri olan seyircilere de hitap etmeye çalışırım. Sinemayı eğlence olarak gören adamı ihmal etmediğim bilinsin. Seyircinin, filmden zevk alma hak­kını gözetirim. Sıkmak, en büyük günahlardan biridir. Entelektüelim ama sıkıcı değilim.

Entelektüellerimiz aslında gelenekle pek de barışık değil. Neden sizce?

Dille, yazıyla olan bağımız cılız olduğu için gelenekten de uzağız. Osmanlı’nın ürettiği değerlerin reddi söz konusu. Osmanlı’ya ait her şey kötüdür gibi bir anlayış da vardır. Bütün bunlar, gelenekten istifade etme­mizi engelliyor. Hâlbuki gelenek, üzerinde yükselebileceğimiz bir kaidedir. Hayatımızı zenginleştirebilmemiz esasen geleneksel değerlerimizi dönüştürmedeki başarımıza bağlıdır.

“Nokta”nın seyirciden gördüğü ilgi ne düzeyde? Memnun musunuz?

Bir filmim vizyona girdikten sonra ben kendimi olabilecek en kötü sonuca hazırlamaya gayret ederim. On­dan fazlası “bonus”tur.

“Nokta”nın setinde enteresan şeyler oldu mu?

Bizim setimizde en çok harcanan şey, koruyucu güneş yağıydı. (Gülümsüyor.) Mehmet Ali (Nuroğlu) film­de epey dayak yiyor, biliyorsunuz. Provalarda da çekimlerde de çok hırpalandı. O kadar çok dayak yedi ki gö­rüntü yönetmenine gidip “Yönetmenden rica et de beni daha az dövsünler.” demiş. (Gülümsüyor.)

Çekimler toplam kaç gün sürdü?

12 gün. Allah herkese böyle çekim nasip etsin. Ama 6 ay da çekim sonrası işlemler sürdü.

“Allah, kötü bir şey diler mi?” gibi sorular da soruyor film. Bundan kastınız neydi?

Kötülük/şer problemi, temel bir problemdir. Teolojik bir meseledir. Bu tür tartışmalar, başkaraktere bir de­rinlik, filmin hikâyesine farklı bir katman katacaktı. Filmde bir de “Allah’tan bağımsız bir iyilik olabilir mi?” so­rusu var.

Böyle büyük bir soruyu, bir sinema filminde tar­tışabilmek…

Sinema filmi bir doktora tezi değildir. Sinemanın im­kânları ve gerekleri çerçevesinde konuyu ele aldık.

“Cenneti Beklerken” ve “Nokta”dan sonra ge­leneksel sanatlarla ilgili bir film daha yapacaksınız…

Adı, “Gölge”. Gölge tiyatrosunun biçimsel nitelikleri­ni sinemaya yansıtmayı deneyeceğiz.

“Nokta”daki polisiye tadı sürdürmeyi düşünü­yor musunuz?

Evet. Kara filmin önemli isimlerini bilirim. Polanski’nin “Çin Mahallesi” bence çok önemlidir. Üniversitede öğrencilerime de izletiyorum. “Gölge”den sonra kara film, polisiye türünde filmler çekeceğim.