MEMDUH ŞEVKET ESENDAL (29 Mart 1883- 16 Mayıs 1952)

Sistemli bir okul eğitimi görmeyen Memduh Şevket, kendi kendisini yetiştirdi. 1906 yılında Ittihad ve Terakki Cemiyeti‘ne girdi. Azerbaycan, Tahran, Moskova’da elçilik görevleri yaptı. Elazığ ve Bilecik millet vekili olarak meclise girdi. Çeşitli okullarda öğretmenlik yaptı.

Hikâyelerini yazdıktan uzun yıllar sonra yayınlayan Memduh Şevket, kendi adını sanat eserlerinde kullanmadı. Hikâyeleri M.Ş.E., Mustafa Yalınkat, M. Oğulcuk gibi imzalarla yayınlandı. Roman da yazmasına rağmen hikâye alanında tanınan Memduh Şevket, Çehov tarzı denen “durum hikâyesi”nin edebiyatımızdaki ilk temsilcisi oldu. Batıdan aldığı hikâye tekniği ile tamamen yerli eserler verdi. Tasvir ve süsten uzak, kısa fakat güzel cümlelerle kurulmuş zevkli bir anlatım geliştirdi.İnsanların gülünç yanlarını ele aldığı hikâyelerinde, incitmeyen, yermeyen, hoş gören bir bakış açısı vardır. En olumsuz kahramanlarını bile insan sevgisiyle dolu, nefretsiz, ümitli cümlelerle anlatmıştır. Hikâyelerinde çoğunlukla köylünün, kenar mahalle insanlarının, küçük memurların gösterişsiz hayatlarından kesitler vardır.

Sağlığında kitap halinde basılan eserleri şunlardır : Roman ; Ayyaş ve Kiracıları (1934). Hikâye Kitapları ; Birinci Kitap (1940), ikinci Kitap (1946). Ölümünden sonra yayınlanan eserleri: Romanlar ; Miras (1988), Vassaf Bey (1988) Hikâyeler ; Otlakçı (1958), Mendil Altında (1958), Temiz Sevgiler (1965), Ev Ona Yakıştı (1971), Veysel Çavuş (1984), ihtiyar Çilingir (1984)