ARİF NÎHAT ASYA (7 Şubat 1904 – 5 Ocak 1975)
Arif Nihat Asya, istanbul Yüksek Öğretmen Okulu’ndan mezun olduktan sonra, çeşitli Anadolu şehirlerinde ve Kıbrıs’ta edebiyat öğretmenliği yaptı. Adana millet vekili olarak Meclis’te görev yaptı. Çeşitli gazetelerde edebî ve siyasî yazılan yayınlandı.Şiirlerinde, romantik bir Turancılık anlayışından, Anadolu’nun çileli ve kahırlı hayatına duyduğu sevgiye ve dinî temalara doğru yönelen bir çizgi izledi. İkinci kuşak hececi şairlerden sayılaa sanatçının şiirde tür ve şekil bakımından çok kesin tercihleri yoktur. Aruz ve hece vezinleri ile serbest nazım şekillerini aynı ustalıkla kullandı.  Eskiye bağlı fakat aynı zamanda yeniliklere açık bir şair olarak çok renkli ve değişik biçimlerde şiir yazdı. Canlı ve hareketli bir şiir dili ile herkesin anlayacağı kelimeleri kullandı. Nükteli şiirlerinin yanı sıra koçaklamaları, yurt güzellemeleri ve destânî – millî şiirleri ile de tanındı.

Şiirlerinde daha çok ülkesinin yaşayan insanını ele aldı. Tarih ve mesafe boyutuna derinlik kazandndığı bazı şiirlerinde, tarihî şahsiyetleri ele alarak ülkesinin insanlarına kılavuzluk yaptırdı. Geniş anlamıyla “toplum için sanat” anlayışına bağlı kaldı. Dar açılı bir ideoloji şairi olmayan Asya, sahip çıktığı değerleri sanat süzgecinden geçirerek şiirine aldı. Sanatta estetiğe ve toplumculuğa aynı şekilde önem verdi.Arif Nihat Asya’nın şiir kitapları şu adları taşır : Heykeltraş (1924), Yastığımın Rüyası (1930), Ayetler (1936), Bir Bayrak Rüzgâr Bekliyor (1946), Kubbe-i Hadrâ (1956), Kökler ve Dallar (1964), Emzikler (1964), Dualar ve Aminler (19o7), Aynalarda Kalan (1969), Rubaiyyât-ı Arif (1956), Kıbrıs Rubaileri (1964), Nisan (1964), Kova Burcu (1967), Avrupa’dan Rubailer (1969). Özdeyişleri : Kanatlar ve Gagalar (1946), Düz Yazıları: Enikli Kapı (1964).