15. Yüzyılda Osmanlı Beyliği Osmanlı Devleti hâline gelmiştir.. Bursa, Edirne’den sonra İstanbul başkent olmuş, saray hayatı ve geleneği yerleşmiştir.
Saray geleneği çerçevesinde, sanatçılar korunulmuş, gözetilmiş, saygı görmüştür. Bu elverişli ortamda, pek çok şair yetişmiştir. Bu bakımdan, Divan edebiyatı’nın 15. yüzyılda, kendini daha çok gösterdiği söylenebilir.
Bu yüzyıl şairleri, aruz veznini daha da şartlı olarak kullanmışlar, Acem şairlerine özenmeyi bir yana bırakarak; özgün, kendilerine has şiirler yazmışlardır.
15. yüzyılda gazel türünün yanı sıra, mesnevi türü büyük bir ilerleme göstermiştir. Bu mesneviler, aşk hikâyelerini veya dinî hikâyeleri konu olarak almıştır.
Şeyhî’nin yazdığı Hüsrev ü Şîrin. Hamdî’nin yazdığı Yusuf u Züleyhâ, Ali Şîr Nevâi’nin yazdığı Ferhad ü Şîrin zamanın klâsik aşk hikâyeleridir.
15. yüzyılda pek çok dinî mesneviler yazılmışsa da bunların en ünlüsü, Süleyman Çelebi’nin yazdığı Vesilet’ün Necat (Kurtuluş vesilesi) halka mal olmuş adıyla “Mevlid” adlı eserdir.
15. yüzyılın önemli şairleri arasında, Şeyhî, Ali Şîr Nevâî, Süleyman Çelebi, Ahmedi Daî, Ataî, Ahmet Paşa ve Necatî sayılabilir.Yüzyılın en güzel nesir örnekleri. Dede Korkut Hikâyeleridir.Halk edebiyatı alanında, Hacı Bayram Veli ve Kaygusuz Abdal, yüzyılın en önemli isimleridir.15. Yüzyıl Türk edebiyatını. Halk edebiyatı ve Divan edebiyatı olmak üzere, iki bölümde inceleyeceğiz:15. yüzyıl Halk edebiyatı, genel özellik olarak, bir önceki yüzyıl Halk ede¬biyatından, büyük bir faıklılık göstermez. Bu çağın, iki önemli şairi olan Kaygusuz Abdal ve Hacı Bayram,Velîdir.Bu iki şair, şiirlerinde hece veznini kullanmışlar, yalın bir Türkçeyle yazmışlar ve Tekke edebiyatı geleneğini sürdürmüşlerdir.